Zieliński Feliks

Uro­dził się 25 kwiet­nia 1907 wmie­ście Szył­ka na Sybe­rii. Syn Wła­dy­sła­wa i Marii. Ojciec jego zatrud­nio­ny był przy budo­wie magi­stra­li Transsyberyjskiej.

Po odzy­ska­niu przez Pol­skę nie­pod­le­gło­ści ze sta­ra­niem orga­ni­za­cji cha­ry­ta­tyw­nych spro­wa­dzo­no dzie­ci sybe­ryj­skie do kraju ich ojców. W ten spo­sób Feliks Zie­liń­ski wraz z rodzeń­stwem w 1922 dostał się poprzez Japo­nię do obozu w Wej­he­ro­wie a następ­nie do Poznania.

Był absol­wen­tem Gim­na­zjum Mate­ma­tycz­no – Przy­rod­ni­cze­go i Pań­stwo­wej Szko­ły Mier­ni­czo-Melio­ra­cyj­nej w Pozna­niu (1928). Tytuł Mier­ni­cze­go Przy­się­głe­go uzy­skał w 1936. Do chwi­li wybu­chu wojny pra­co­wał w Miej­skim Oddzia­le Pomia­rów Mia­sta Bydgoszczy.

Mia­no­wa­ny ppor. ze starsz. w dniu 1 stycz­nia 1933, przy­dzie­lo­ny do 29 pułku pie­cho­ty, następ­nie do 63 pułku pie­cho­ty w któ­rym odby­wał ćwi­cze­nia rezer­wy jako dowód­ca plu­to­nu. W 1939 przy­dzie­lo­ny do Woj­sko­we­go Insty­tu­tu Geo­gra­fów w War­sza­wie, wraz ze szta­bem dostał się do Lwowa, gdzie pod­czas jego obro­ny tra­fił do nie­wo­li sowieckiej.

W Byd­gosz­czy pozo­sta­ła żona z trój­ką dzie­ci, z któ­rych naj­młod­sza córka przy­szła na świat 7 maja 1940, o czym nie zdą­żył się dowie­dzieć, gdyż list powró­cił z pie­cząt­ką RETOUR.

Ostat­nia wia­do­mo­ści to tele­gram z dnia 16 marca 1940. Kto i jak nadał pozo­sta­nie tajem­ni­cą na zawsze. Feliks Zie­liń­ski figu­ru­je na liście jeń­ców wojen­nych w Sta­ro­biel­sku pod nume­rem 1164. Lista zosta­ła spo­rzą­dzo­na przez komen­dan­ta tego obozu. W marcu 1940 roz­strze­la­ny w Charkowie.