Zemła Mikołaj

Uro­dził się 2 grud­nia 1887 w Przy­by­szo­wie koło Radom­ska, syn Józe­fa i Wik­to­rii z domu Musia­lik. W poszu­ki­wa­niu pracy prze­niósł się do Zagłę­bia Dąbrow­skie­go, do Sosnow­ca, gdzie poślu­bił Domi­ce­lę Kseń. Rodzi­na zamiesz­ka­ła w Będzi­nie i tam przy­szły na świat ich dzie­ci: Tade­usz, Wie­sła­wa i Adam. Miko­łaj pod­jął pracę w będziń­skim wię­zie­niu jako aspi­rant służ­by penitencjarnej.

Na począt­ku wojny w 1939 roku wraz z całą rodzi­ną oraz z inny­mi pra­cow­ni­ka­mi wię­zie­nia ucie­kał przed woj­ska­mi hitle­row­ski­mi na wschód. W oko­li­cach Kowla został zaaresz­to­wa­ny przez woj­ska sowiec­kie. Osa­dzo­ny w wię­zie­niu w Kowlu był bru­tal­nie  prze­słu­chi­wa­ny i bity. Wywie­zio­ny do Ostasz­ko­wa i zamor­do­wa­ny w Miednoje.

Zdję­cie przed­sta­wia jedy­ną kart­kę, jaką przy­słał do rodzi­ny z Ostasz­ko­wa w stycz­niu 1940 roku.

W tym samym cza­sie w Ostasz­ko­wie prze­by­wał jego bra­ta­nek Anto­ni Zemła – poli­cjant ze Sta­ni­sła­wo­wa. Nie wia­do­mo, czy się spotkali.