Urodził się 11 sierpnia 1893 roku w Kostkowicach, powiat Cieszyn, syn Jana i Marianny z Fojcików.
Ukończył Szkołę Wydziałową w Skoczowie i Seminarium Nauczycielskie w Cieszynie. Pierwszą posadę nauczycielską otrzymuje w Bąkowie koło Cieszyna. W 1914 roku zostaje przeniesiony do Ewangelickiej Szkoły Ludowej w Jaworzu, powiat Bielsko. Stąd zostaje powołany do wojska austriackiego i wysłany na front do Serbii.
W 1918 roku wraca do szkoły w Jaworzu, Szkoła Ewangelicka i Szkoła Katolicka połączone zostają w jedną szkołę powszechną, w której zostaje mianowany przez Radę Narodową w Cieszynie jej pierwszy polski kierownik, Jerzy Kaszper. Jednak duszą szkoły jest nauczyciel Jan Wowra. Uczy w klasach starszych języka polskiego, historii oraz śpiewu. Jest nauczycielem bardzo wymagającym. Usilnie stara się, aby dzieci mówiły poprawną polszczyzną i znały dokładnie dzieje Polski oraz jak najwięcej polskich pieśni. Bazuje także na folklorze śląskim, a szczególnie góralskim. Jest nauczycielem bardzo aktywnym, obdarzony wielkimi zdolnościami i doskonałą pamięcią ciągle się dokształca, włada bardzo dobrze kilkoma językami (niemiecki, francuski i angielski). Pracuje w Macierzy Szkolnej, Lidze Morskiej i Kolonialnej, działa z młodzieżą w kółkach amatorskich, prowadzi chór i orkiestrę młodzieżową w Jaworzu, bierze aktywny udział w budowie nowej szkoły podstawowej i basenu kąpielowego w Jaworzu, corocznie organizuje wycieczki nad morze, do Warszawy i Tatr. Z ramienia Macierzy Szkolnej jeździ po wsiach cieszyńskich z prelekcjami, ilustrując je przeźroczami. Swoją wymową, piękną polszczyzną porywa zebranych i ciągle podkreśla, jaka ta Polska jest piękna, warta kochania i pracowania dla niej.
1 czerwca 1919 roku został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem, uczestniczył w wojnie w 1920 roku. Ćwiczenia odbywał 23. pułku piechoty i w 4. pułku strzelców podhalańskich.
Od 1921 roku żonaty z Herminą z domu Adamiec, miał syna Jana (ur. 27 maja 1922) i córkę Ligię (ur. 10 maja 1927).
Jan Wowra był nie tylko dobrym Polakiem, ale i zagorzałym patriotą. Miał poważanie i szacunek wśród społeczeństwa W krótkim czasie zdobył wielki autorytet wśród nauczycieli. Bardzo koleżeński, zawsze uśmiechnięty, umiejący każdemu doradzić, stał się przewodnikiem i opiekunem nauczycieli. Specjalnie opiekuje się młodymi nauczycielami i studentami. Od 20 maja 1925 roku należy do utworzonego w Bielsku Związku Nauczycielskiego, tu jest członkiem aktywnie wyróżniającym się. W 1932 roku na jego wniosek grupa nauczycieli z Jaworza, Jasienicy, Wapienicy, Międzyrzecza, Świętoszówki, Grodźca, Rudzicy i Roztropic postanawia się odłączyć od Bielska i utworzyć ognisko ZNP w Jaworzu; prezesem tego Ogniska zostaje Jan Wowra i prowadzi go do 1939 roku. Organizuje bibliotekę pedagogiczną oraz Kasę Zapomogową. W latach międzywojennych pracuje również jako organista w kościele ewangelickim w Jaworzu i prowadzi chór Młodzieży Ewangelickiej.
Mieszkańcy Jaworza do dziś wspominają wspaniałego nauczyciela Jana Wowrę, odznaczonego w 1938 roku Srebrnym Medalem za Długoletnią Pracę Nauczycielską.
W dniu 26 sierpnia 1939 zostaje powołany do wojska. Jako podporucznik odbył kampanię wrześniową. Internowany 18 sierpnia 1939 przez władze radzieckie w koszarach w Tarnopolu, osadzony w specjalnym obozie dla jeńców NKWD w Kozielsku, skąd przesyła żonie dwie kartki.
Jan Wowra został zamordowany w Katyniu w kwietniu 1940 roku.
Odznaczony:
– Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 (pośmiertnie, Londyn 1985)
– Medalem „Za Udział w Wojnie Obronnej 1939” (pośmiertnie, 1991)
Decyzją z dnia 5 października 2007 roku został pośmiertnie mianowany porucznikiem Wojska Polskiego.