Urodził się 19 listopada 1890 w Winnej koło Środy. Syn Jana i Józefy z domu Mądry.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim oraz w wojnie polsko-bolszewickiej. Potem służył w Policji Państwowej, ostatnio jako zastępca komendanta Posterunku w Chojnicach.
W nieznanych okolicznościach dostał się we wrześniu 1939 do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie jenieckim w Ostaszkowie. Zginął rozstrzelany w kwietniu 1940 w siedzibie NKWD w Kalininie (Twer).
Żona Andrzeja Wituckiego Franciszka, córka Izabela (1920) i syn Tadeusz (1921) mieszkali przed wojną w Chojnicach. W czasie okupacji niemieckiej żona i córka zostały wywiezione na roboty przymusowe. Po wojnie wróciły do Polski i zamieszkały w Koszalinie. Syn Tadeusz został w 1943 zamordowany przez Niemców w Chojnicach.