Szczotka Andrzej

Uro­dził się 24 paź­dzier­ni­ka 1903 roku, w Porąb­ce, w woje­wódz­twie kra­kow­skim, syn Woj­cie­cha i Marian­ny z Klimasów.

W 1927 roku został absol­wen­tem Wyż­szej Szko­ły Prze­my­sło­wej w Biel­sku. Pra­co­wał jako inży­nier che­mik w Zakła­dach Azo­to­wych w Cho­rzo­wie. Peł­nił funk­cje zastęp­cy dyrek­to­ra. Stu­dio­wał języ­ki obce. Bywał służ­bo­wo zagranicą.
Ukoń­czył Szko­łę Pod­cho­rą­żych Rezer­wy Pie­cho­ty nr 5 w Kra­ko­wie w 1928 roku. Pod­po­rucz­ni­kiem mia­no­wa­ny od 1 stycz­nia 1932, przy­dzie­lo­ny do 73. pułku pie­cho­ty, a od 1935 roku do kadry V Okrę­gu Korpusu.
Powo­ła­ny do woj­ska w 1939 roku, zna­lazł się w zasię­gu wojsk rosyj­skich. Inter­no­wa­ny do obozu w Koziel­sku, prze­sy­ła stam­tąd dwie kart­ki – jesie­nią 1939 i zimą 1940 roku (oby­dwie nie zacho­wa­ły się).

Zamor­do­wa­ny w Katy­niu 13 kwiet­nia 1940 roku. Pośmiert­nie został odzna­czo­ny Krzy­żem Kam­pa­nii Wrze­śnio­wej (15 sierp­nia 1985) przez Mini­stra Spraw Woj­sko­wych w Lon­dy­nie. Posta­no­wie­niem z dnia 15 lipca 1996 roku odzna­czo­ny „Meda­lem za Udział w Woj­nie Obron­nej w 1939 r.” przez Pre­zy­den­ta RP. Decy­zją Mini­stra Obro­ny Naro­do­wej Sił Zbroj­nych RP – 5 paź­dzier­ni­ka 2007 roku został pośmiert­nie mia­no­wa­ny na sto­pień porucz­ni­ka Woj­ska Polskiego.