Urodził się 4 stycznia 1895, w Milatyczach koło Lwowa, jako syn Mariana i Marii z Wantałowiczów.
Żołnierz Legionów, od 1916 roku w 6. Pułku Piechot III Brygady. W 1920 roku w sztabie 9. Dywizji Piechoty. Major od 1 stycznia 1932. Służył w Biurze Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych i 57. Pułku Piechoty (jako dowódca baonu).
W 1939 roku zmobilizowany do Ośrodku Zapasowym 14. Wielkopolskiej Dywizji Piechoty.
Jeniec Kozielska. Wywieziony z obozu, do końca prowadził dziennik, kończący się zapisem:
„9 kwietnia 1940. Paręnaście minut przed piątą rano – pobudka w więziennych wagonach i przygotowywanie się do wychodzenia. Gdzieś mamy jechać samochodem. I co dalej?
9 kwietnia 1940. Piąta rano. Od świtu dzień rozpoczął się szczególnie. Wyjazd karetką więzienną w celkach (straszne!). Przywieziono [nas] gdzieś do lasu; coś w rodzaju letniska. Tu szczegółowa rewizja. Zabrano [mi] zegarek, na którym była godzina 6.30 (8.30). Pytano mnie o obrączkę (…). Zabrano ruble, pas główny, scyzoryk”
(Pamiętniki znalezione w Katyniu, Paris-Warszawa 1990).
Odznaczony Virtuti Militari (5 kl.), Krzyżem Walecznych, Srebrny Krzyż Zasługi.
Żonaty z Anną z Trojanowskich, miał córkę Ewę. Brat Kazimierza.