Bolesław Skąpski, syn Bolesława i Jadwigi z Marciszewskich, urodził się 11 lutego 1905 roku w Rymanowie.
Pochodził z rodziny galicyjskiej, przywiązanej do wielonarodowej i wielokulturowej tradycji Austro-Węgier.
Jego pradziadek, Antoni, za domniemany udział w powstaniu krakowskim 1846 roku był więziony w twierdzy na Špilberku (Brno); jego dziadek, Zygmunt, walczył w powstaniu styczniowym; ojciec, Bolesław, był inżynierem geodetą.
Znany w rodzinie i wśród przyjaciół jako „Dzidek”, Bolesław Skąpski miał czworo rodzeństwa:
- Zbigniewa (1903 – 1985),
- Annę (po mężu Łabędzka, 1906 – 1983),
- Zofię (po mężu Dyakowska, 1911 – 1980),
- Zdzisława (1919 – 1974).
Ukończył krakowskie II Liceum Ogólnokształcące im. króla Jana III Sobieskiego (matura z odznaczeniem, 1923).
Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1928). Kolejne stopnie kariery prawniczej odbywał m.in. w Łodzi i Płocku. Podprokurator Sądu Okręgowego w Warszawie. Odznaczony Brązowym Medalem „Za długoletnią służbę”.
Nigdy nie był w wojsku.
Jego żoną była Izabella Lardemer (1909 – 1942), córka krakowskiego adwokata, Adama.
20 listopada 1937 na świat przyszedł jego syn, Andrzej (w życiu dorosłym używał formy nazwiska Sariusz-Skąpski; zginął w katastrofie smoleńskiej 10 kwietnia 2010 roku, jako prezes Federacji Rodzin Katyńskich pielgrzymował na grób swojego ojca w 70. rocznicę Zbrodni Katyńskiej).
W sierpniu 1939 roku Bolesław Skąpski został odwołany z urlopu do Warszawy. 3 września, wraz z innymi pracownikami sądu i ministerstwa sprawiedliwości, ewakuowany na wschód. Po wkroczeniu 17 września Armii Czerwonej aresztowany i przetrzymywany w Dubnie. Prawdopodobnie był w obozie w Starobielsku, następnie trafił do Kozielska. Zamordowany w lesie katyńskim.
Zidentyfikowany podczas ekshumacji przeprowadzanej przez hitlerowców wiosną 1943 roku (AM 1914).