Reimer Leon

Uro­dził się 29 wrze­śnia 1892 w Nowym Mie­ście Lubaw­skim, syn Wła­dy­sła­wa i Marian­ny z Romanowskich.

Żona­ty z Kata­rzy­ną, miał czte­rech synów.

Od lute­go 1920 do wrze­śnia 1921 w Poli­cji Pań­stwo­wej woje­wódz­twa pomor­skie­go, do lipca 1922 w Rejo­no­wym Urzę­dzie Wybrze­ża Mor­skie­go w Wejherowie.

Uczest­nik Powsta­nia Ślą­skie­go w 1922 roku.

Słu­żył w powie­cie tar­no­gór­skim na poste­run­ku w Suchej Górze do lute­go 1923, w Nakle do stycz­nia 1931. Od 17 sierp­nia 1939 peł­nił Służ­bę w Komi­sa­ria­cie w Radzion­ko­wie, skąd prze­nie­sio­ny został jako Komen­dant Poste­run­ku do Sta­rych Tar­no­wic. Mia­no­wa­ny na star­sze­go poste­run­ko­we­go 1 listo­pa­da 1922, na przo­dow­ni­ka 1 stycz­nia 1929, star­sze­go przo­dow­ni­ka 31 marca 1939.

Jeniec Ostasz­ko­wa, zamor­do­wa­ny w Twe­rze, pocho­wa­ny w Miednoje.

Pośmiert­nie mia­no­wa­ny na sto­pień aspi­ran­ta poli­cji. Pośmiert­nie odzna­czo­ny Krzy­żem Kam­pa­nii Wrze­śnio­wej 1939.