Urodzony 14 sierpnia 1890 w Chrościcach, pow. Mińsk Mazowiecki, syn Józefa i Marianny z Szymońskich. Był czwartym dzieckiem z dziesięciorga rodzeństwa.
Starszy brat, Antoni, był księdzem, studiował w Kielcach, Leuven, Fryburgu i Rzymie. Był proboszczem w Przedborzu, a później w Końskich. Początkowo Wacław za namową brata uczył się w seminarium, ale jednak nie chciał zostać księdzem.
Studiował medycynę na Uniwersytecie w Kazaniu. Dyplom uzyskał w 1917 roku.
Wiadomo, że mieszkał w Krakowie, a potem w Warszawie pracował w szpitalu św. Łazarza, gdzie dyrektorem był jego późniejszy teść, Mieczysław Matuszkiewicz. Wiadomo też, że już w 1925 roku mieszkał przy ul. Kruczej.
Ślub z Haliną Matuszkiewicz odbył się 15 października 1927 w kościele Św. Aleksandra. Mieli dwójkę dzieci:
- * Bohdana (1928 – 1968), lekarz pediatra, żona Wanda z Cytlingów, zootechnik, córka Anna Ręczajska (ur. 1956), mgr fizjoterapeuta,
- * Blankę (1931 – 2020), ślub z Andrzejem Jurewiczem, dr chemii (1935 – 2004), w 1960 w kościele św. Aleksandra, córka Monika Jurewicz (ur. 1962), mgr sztuki.
Wacław Ręczajski pracował na kolei, w szpitalu i wieczorami przyjmował pacjentów w domu (Krucza 47H). Był internistą.
Moja Mama Blanka pamiętała, że był bardzo przystojny, elegancki i lubiany przez pacjentów, którzy w czasie okupacji przychodzili dowiadywać się o niego. Leczył ludzi zamożnych, znanych i wpływowych, ale również artystów, między innymi Witkacego, który nie płacił za wizyty, tylko odwdzięczał się, malując rodzinie portrety. Mama pamiętała, że rysował portret jej, jej bratu i Mamie. Obrazy zaginęły po Powstaniu Warszawskim.
Wacław Ręczajski zginął w Charkowie (nr listy wywozowej 367‑2841).