Raszek Eugeniusz

Ofi­cer Woj­ska Pol­skie­go, sportowiec.

Uro­dził się 10.11.1904 roku w Sier­szy koło Trze­bi­ni, syn Ludwi­ka i Agaty z domu Mar­ce­liń­skiej. Posia­dał licz­ne rodzeń­stwo: Ludwi­ka, Sta­ni­sła­wa, Zofię, Hele­nę, Kazimierę.

W Sier­szy naj­praw­do­po­dob­niej ukoń­czył szko­łę powszech­ną. Uczęsz­czał do Gim­na­zjum w Chrza­no­wie, a po matu­rze ukoń­czył Szko­łę Pod­cho­rą­żych Pie­cho­ty w Byd­gosz­czy. Począt­ko­wo słu­żył w 12 Pułku Pie­cho­ty w Wadowicach.

W 1932 roku został mia­no­wa­ny pod­po­rucz­ni­kiem z przy­dzia­łem do 13 Pułku Pie­cho­ty w Puł­tu­sku. Trzy lata póź­niej prze­nie­sio­ny jako wykła­dow­ca w stop­niu porucz­ni­ka do Cen­tral­nej Pod­ofi­cer­skiej Szko­ły Kor­pu­su Ochro­ny Pogra­ni­cza w Osowcu.

Uta­len­to­wa­ny, wszech­stron­ny sportowiec.Był człon­kiem Pol­skie­go Związ­ku Nar­ciar­skie­go oraz Sek­cji Nar­ciar­stwa Woj­sko­we­go Klubu Spor­to­we­go Osowiec.

Prze­nie­sio­ny w 1938 roku, peł­nił służ­bę w 1 Pułku Strzel­ców Pod­ha­lań­skich w Nowym Sączu, bio­rąc udział w akcji zaję­cia Zaol­zia w paź­dzier­ni­ku tego roku. Na począt­ku 1939 roku ukoń­czył kurs dowód­ców kom­pa­nii w Cen­trum Wyszko­le­nia Pie­cho­ty w Rem­ber­to­wie. We wrze­śniu 1939 kie­ro­wał ewa­ku­acją (komen­dant pocią­gu ewa­ku­acyj­ne­go) rezer­wi­stów oraz rodzin woj­sko­wych z Nowe­go Sącza do Brze­żan na pole­ce­nie dowód­cy 1 Pułku Strzel­ców Podhalańskich.
16 wrze­śnia 1939 wyru­szył z oddzia­łem z Brze­żan w kie­run­ku Sta­ni­sła­wo­wa. Do ostat­nich chwil doszka­lał rezer­wi­stów, sta­ra­jąc się utrzy­mać ich w kar­no­ści i dobrym nastroju.

19.091939 został poj­ma­ny przez Sowie­tów w oko­li­cach Sta­ni­sła­wo­wa i wywie­zio­ny poprzez obozy przej­ścio­we do obozu jeniec­kie­go w Koziel­sku. Z Koziel­ska przy­słał do rodzi­ny list dato­wa­ny 30.11.1939 roku. 4 stycz­nia 1940 otrzy­mał list od sio­stry Zofii zawie­ra­ją­cy naszki­co­wa­ną na koper­cie mapkę Rosji na połu­dnio­wy zachód od Moskwy.

NKWD zało­ży­ło mu tecz­kę docho­dze­nio­wo-śled­czą nr 2958. Umiesz­czo­ny na liście wywo­zo­wej 036/1 z 17.04.1940. Wywie­zio­ny ze Smo­leń­ska 20.04.1940 i zamor­do­wa­ny w Katy­niu 21.04.1940.
Pod­czas eks­hu­ma­cji w 1943 jego zwło­ki ziden­ty­fi­ko­wa­no i ozna­czo­no nume­rem 3978. Został pocho­wa­ny w VI brat­niej mogile.

Żona i córka sta­nę­ły po raz pierw­szy nad mogi­łą męża i ojca w 1989.
5.10.2007 roku Mini­ster Obro­ny Naro­do­wej Rze­czy­po­spo­li­tej Pol­skiej pod­jął decy­zję o pośmiert­nym mia­no­wa­niu porucz­ni­ka Euge­niu­sza Rasz­ka na sto­pień kapi­ta­na Woj­ska Polskiego.

Odzna­cze­nia: Srebr­ny Krzyż Zasłu­gi. Wyróż­nie­nia: zdo­byw­ca meda­li w róż­nych zawo­dach spor­to­wych, m.in. pierw­sze­go miej­sca w Zawo­dach Lek­ko­atle­tycz­nych o Mistrzo­stwo Woj­ska Pol­skie­go w biegu roz­staw­nym 4x400 metrów z 1927, pierw­sze­go miej­sca w biegu sztur­mo­wym w zawo­dach dywi­zji z maja1927, pierw­sze­go miej­sca w pię­cio­bo­ju Głów­nej Dywi­zji Pie­cho­ty z 3.07.1927, pierw­sze­go miej­sca w rzu­cie oszcze­pem na zawo­dach lek­ko­atle­tycz­nych 6 Dywi­zji pie­cho­ty w 1928, pierw­sze­go miej­sca w zawo­dach szpa­dzi­stów w 1935.

Żona Gabrie­la z domu Bar­to­nec. Mieli córkę Barbarę.