Połatyński Kazimierz Mieczysław

Uro­dził się 27 sierp­nia 1907 roku w Kałku, woj. łódz­kie, w rodzi­nie Woj­cie­cha i Józe­fy z Żabierków.

W 1928 roku ukoń­czył gim­na­zjum koedu­ka­cyj­ne Rady Opie­kuń­czej w Koni­nie, a w latach 1929 – 1933 stu­dio­wał prawo na Uni­wer­sy­te­cie Poznań­skim, gdzie poznał swoją przy­szłą żonę (magi­ster filo­zo­fii, przy­szła nauczycielka).

 Po odby­ciu apli­ka­cji w 1938 roku zło­żył egza­min sędziow­ski i decy­zją Pre­ze­sa Sądu Ape­la­cyj­ne­go w Pozna­niu 4 lute­go 1939 roku został skie­ro­wa­ny do Sądu Okrę­go­we­go w Kali­szu, a 6 lute­go 1939 roku przez Mini­stra Spra­wie­dli­wo­ści został mia­no­wa­ny ase­so­rem sądo­wym w Okrę­go­wym Sądzie Ape­la­cyj­nym w Poznaniu.

Jedy­nym zacho­wa­nym doku­men­tem woj­sko­wym (słabo czy­tel­nym) jest karta przy­dzia­łu z 28 wrze­śnia 1938 roku, z któ­rej wyni­ka, że ppor. Kazi­mierz Mie­czy­sław Poła­tyń­ski został mia­no­wa­ny dowód­cą plu­to­nu strze­lec­kie­go w 29. Pułku Strzel­ców Kaniowskich.

 We wrze­śniu 1939 roku pod­czas dzia­łań wojen­nych dostał się do nie­wo­li i został inter­no­wa­ny w obo­zie w Sta­ro­biel­sku, skąd do rodzi­ny dotar­ły trzy kart­ki, ostat­nia z 5 marca 1940.

Odzna­czo­ny pośmiert­nie Odzna­ką Pamiąt­ko­wą Krzyż Kam­pa­nii Wrze­śnio­wej 1939 (Lon­dyn, 15 sierp­nia 1985, nr leg. 11504, oraz Meda­lem za Udział w Woj­nie Obron­nej 1939, nr 8 – 99-396).

 Żona Zofia wraz z synem Woj­cie­chem Józe­fem i córką Tere­ską (póź­niej­si magi­stro­wie inży­nie­ro­wie) wojnę spę­dzi­ła w Koni­nie i Kali­szu, uni­ka­jąc depor­ta­cji i wywie­zie­nia do Rzeszy.

W cza­sie wojny poszu­ki­wa­nia zagi­nio­ne­go były bez­owoc­ne. Dopie­ro po woj­nie z Mię­dzy­na­ro­do­we­go Czer­wo­ne­go Krzy­ża pani Poła­tyń­ska otrzy­ma­ła infor­ma­cję, że Kazi­mierz Mie­czy­sław Poła­tyń­ski figu­ru­je na liście osób zaginionych.