Piniński Piotr

Syn Alek­san­dra i Marii z Gar­bu­le­wi­czów Gar­bu­liń­skich, uro­dził się praw­do­po­dob­nie 16 grud­nia 1902 (ofi­cjal­nie 3 lute­go 1902) w Kamień­cu Podolskim.

W taj­nych orga­ni­za­cjach har­cer­skich od 1910 roku. Od 1 maja 1918 w POW, ps. Jan Sawa. Pro­wa­dził wywiad dys­lo­ka­cji i stanu moral­ne­go wojsk austro-nie­miec­kich i ukra­iń­skich. Roz­po­zna­wał jako wywia­dow­ca mosty na liniach kole­jo­wych Kamie­niec-Pło­ski­rów i Kamie­niec-Łarga. Brał udział w wysa­dze­niu mostu pod Hre­cza­na­mi. Jeź­dził też jako kurier.

Od paź­dzier­ni­ka 1918 w Woj­sku Pol­skim, w komp. sztur­mo­wej 1 p.p.leg., wal­czył w woj­nie pol­sko-ukra­iń­skiej (1918 – 1919), ranny.
Następ­nie brał udział w woj­nie pol­sko-bol­sze­wic­kiej (1919 – 1921) w 11 p.uł. i 19 p.uł. (1921 – 1922 kie­row­nik kan­ce­la­rii Dok. II Oddz. III). 1 lipca 1923 koń­czy Szko­łę Pod­cho­rą­żych w War­sza­wie w stop­niu wachm. pchor.
1 lipca 1923 koń­czy jako pry­mus Ofi­cer­ską Szko­łę Kawa­le­rii w Gru­dzią­dzu w stop­niu ppor., przy­dział do 15 p. uł. 1 stycz­nia 1935 mia­no­wa­ny rotmistrzem.

W 1938 bie­rze udział w zaję­ciu Zaolzia.

Upra­wiał sport konny, zdo­by­wał licz­ne nagro­dy, m.in. dwu­krot­nie mistrz i dwu­krot­nie wice­mistrz armii w „Mili­ta­ri” (zespo­ło­wo), nale­żał do naj­lep­szej w Pol­sce dru­ży­ny polo 15 p. uł.
Pisał też o spo­rcie konnym.

Oże­nił się 21 sierp­nia 1930 z Lią Hein­zlów­ną. Dzie­ci: Maria (1931 – 1999), Zbi­gniew (1933 – 2018) i Jerzy (ur. 1939).

Przed 8 lute­go 1939 prze­nie­sio­ny do Cen­trum Wyszko­le­nia Kawalerii.

Odzna­czo­ny Srebr­nym Krzy­żem Zasłu­gi oraz meda­la­mi: Nie­pod­le­gło­ści, 1918 – 1921, 10-lecia, brą­zo­wym i srebr­nym Za Dłu­go­let­nią Służ­bę, Odzna­ką hono­ro­wą „Orlę­ta”, pośmiert­nie Krzy­żem Kam­pa­nii Wrze­śnio­wej 1939, meda­lem „Za udział w woj­nie obron­nej 1939”.

Pod­czas kam­pa­nii wrze­śnio­wej dostał się do nie­wo­li sowiec­kiej. Prze­by­wał w obo­zie w Sta­ro­biel­sku. Zamor­do­wa­ny ok. 7 kwiet­nia 1940 w Charkowie.
5 paź­dzier­ni­ka 2007 pośmiert­nie mia­no­wa­ny majorem.

“Major Piotr Piniń­ski — wszyst­kie znane fakty z przy­pi­sa­mi” — opra­co­wa­nie Jerze­go Piniń­skie­go [doku­ment PDF]