Pecka Józef Adam

Uro­dził się 28 paź­dzier­ni­ka 1895 w Tar­no­wie, jako syn Walen­te­go i Anny z Kozłów. Miał córkę Lilia­nę i synów Tade­usza i Kazimierza.

Po ukoń­cze­niu gim­na­zjum w 1913 uczest­ni­czył w  ruchu nie­pod­le­gło­ścio­wym w 14 Dru­ży­nie Strze­lec­kiej pod pseu­do­ni­mem „Józef Poręb­ski”. 6 sierp­nia 1914 udał się do Kra­ko­wa, by zna­leźć się pod dowódz­twem Józe­fa Pił­sud­skie­go. Do 30 wrze­śnia 1917 słu­żył w I Bry­ga­dzie 1 pp. Legio­nów, bio­rąc udział we wszyst­kich bitwach. Po raz pierw­szy został ranny pod Łow­czów­kiem. Po kry­zy­sie przy­się­go­wym jako oby­wa­tel austriac­ki został wcie­lo­ny do woj­ska i wysła­ny na front wło­ski, skąd w cza­sie urlo­pu zde­zer­te­ro­wał, by dzia­łać  w kon­spi­ra­cji P.O.W.

15 listo­pa­da 1918 wstą­pił do Woj­ska Pol­skie­go, gdzie zna­lazł się na fron­cie ukra­iń­skim do sierp­nia 1919. Pod Kostiuch­now­ką został ranny po raz drugi. W lutym 1920 wal­czył z bol­sze­wi­ka­mi  na fron­cie  wschod­nim, dowo­dząc 9 kom­pa­nią 23 pp. pod Dynen­bur­giem. Po raz trze­ci został ranny pod Oku­nie­wem na Wileńsz­czyź­nie w czerw­cu 1920. W lipcu 1920 wal­czył na Lubelsz­czyź­nie, a następ­nie w ofen­sy­wie sierp­nio­wej znad Wie­prza, we wrze­śniu w bitwie nad Nie­mnem. Od 14 paź­dzier­ni­ka 1920 roku dowo­dził bata­lio­nem, awan­su­jąc na kapi­ta­na. Za udział w woj­nie z bol­sze­wi­ka­mi nada­no mu zie­mię w Koszyl­nie,  w powie­cie Wło­dzi­mierz Wołyń­ski. Po skoń­czo­nej woj­nie słu­żył w Lubli­nie, Wło­dzi­mie­rzu, Toru­niu, Brod­ni­cy, Pozna­niu i Rów­nem (dowód­ca KOP Zdołbunów).

3 wrze­śnia 1939 objął dowódz­two 38. Dywi­zji Pie­cho­ty rezer­wo­wej. Wal­czył  w oko­li­cach: Sądo­wej Wisz­ni, Lasów Janow­skich, Brzu­cho­wic i Lwowa. Po wkro­cze­niu wojsk sowiec­kich i roz­for­mo­wa­niu dywi­zji przez gen. Sosn­kow­skie­go, chory i wyczer­pa­ny powró­cił do Rów­ne­go. Aresz­to­wa­ny około 10 paź­dzier­ni­ka 1939, został wywie­zio­ny 17 paź­dzier­ni­ka przez Sze­pie­tów­kę do Sta­ro­biel­ska, stąd do wio­sny 1940 roku przy­cho­dzi­ły listy. Zgi­nął w Charkowie. 

Za męstwo, odwa­gę i pełną odda­nia służ­bę odznaczony:

– Krzy­żem Vir­tu­ti Mili­ta­ri V klasy

– Krzy­żem Niepodległości

– Krzy­żem Walecz­nych (czte­ro­krot­nie)

– Krzy­żem I Bry­ga­dy Legionów

– Srebr­nym i Zło­tym Krzy­żem Zasługi

– Krzy­żem Kawa­ler­skim Odro­dze­nia Polski

– Meda­lem Pamiąt­ko­wym za Wojnę 1918 – 21

– Meda­lem 10-lecia Odzy­ska­nia Wolności

– Rumuń­skim Orde­rem Orła Bia­łe­go IV klasy

– Odzna­ką I Bry­ga­dy za wier­ną służ­bę w 1916 roku (odzna­czo­ny bez­po­śred­nio przez Józe­fa Piłsudskiego)

W 2007 roku posta­no­wie­niem Pre­zy­den­ta RP Lecha Kaczyń­skie­go Józef Pecka pośmiert­nie został mia­no­wa­ny na sto­pień gene­ra­ła bry­ga­dy Woj­ska Polskiego.