Ogiński Piotr

Piotr Ogiń­ski, syn Andrze­ja i Józe­fy z Kar­wac­kich, uro­dził się 21 maja 1902 roku w Brudzewie.

Absol­went gim­na­zjum w Kaliszu.
W latach 1928– 1929 ukoń­czył Szko­łę Pod­cho­rą­żych Rezer­wy Sani­tar­nej w War­sza­wie. 30 sierp­nia 1934 roku został mia­no­wa­ny na pod­po­rucz­ni­ka rezer­wy kadry zapa­so­wej 1 Szpi­ta­la Okrę­go­we­go w War­sza­wie. Stu­dio­wał far­ma­cję na Uni­wer­sy­te­cie War­szaw­skim. W momen­cie mobi­li­za­cji zda­wał ostat­nie egzaminy.

24 sierp­nia 1939 roku został zmo­bi­li­zo­wa­ny do kadry 1 Szpi­ta­la Okrę­go­we­go w War­sza­wie przy ul. Powąz­kow­skiej 44. Do chwi­li mobi­li­za­cji pra­co­wał w apte­ce przy ul. Puław­skiej 81 w Warszawie.

Z żoną Sta­ni­sła­wą i córką Jolan­tą miesz­kał w War­sza­wie przy ul. Puław­skiej 79 m. 13. Druga córka uro­dzi­ła się 24 wrze­śnia 1939, ale nigdy jej nie zobaczył. 

Jako jeniec obozu w Koziel­sku zgi­nął zamor­do­wa­ny w Katy­niu (lista nr 035/3 poz. 82 z 16 kwiet­nia 1940 r.). 

9 listo­pa­da 2007 roku został pośmiert­nie awan­so­wa­ny na sto­pień porucznika.