Nazarczyk Władysław

Uro­dził się 10 lipca 1900 roku w Sabni, pow. Soko­łów, syn Jana i Katarzyny.

Miesz­kał ostat­nio w Felsz­ty­nie, powiat Sam­bor w woje­wódz­twie lwowskim.
We wrze­śniu 1939 roku był w ugru­po­wa­niu oddzia­łów Woj­ska Pol­skie­go, które w dro­dze swego prze­mar­szu po star­ciach z nie­miec­ki­mi gru­pa­mi dotar­ły do mia­sta Stryj. Tam ukra­iń­scy nacjo­na­li­ści doko­ny­wa­li mor­dów na lud­no­ści pol­skiej. Przy­by­łe oddzia­ły Woj­ska Pol­skie­go sta­nę­ły w obro­nie pol­skiej lud­no­ści. Wła­dy­sław Nazar­czyk zor­ga­ni­zo­wał i urzą­dził sta­no­wi­sko ognio­we z bro­nią maszy­no­wą (CKM) sta­no­wiąc zara­zem zało­gę tego sta­no­wi­ska z kole­gą, nauczy­cie­lem ze szko­ły w Felsztynie.
W cza­sie walki kole­ga nauczy­ciel został zabi­ty, a dal­szą obro­nę prze­rwa­ło wkro­cze­nie woj­ska sowiec­kie­go (19.09.1939). Na wezwa­nie do zło­że­nia broni Wła­dy­sław Nazar­czyk broni nie zło­żył. Pod­czas sza­mo­ta­ni­ny został zra­nio­ny. Żoł­nierz sowiec­ki pchnął go bagne­tem w rękę. Został aresz­to­wa­ny i dopro­wa­dzo­ny do grupy żoł­nie­rzy pol­skich wzię­tych do niewoli.
Była to rela­cja naocz­ne­go świad­ka byłe­go Komen­dan­ta Stra­ży Pożar­nej w Felsztynie.

W grud­nia 1939 lub na począt­ku 1940 żona Józe­fa Nazar­czyk otrzy­ma­ła kart­kę pocz­to­wą z obozu w Krzy­wym Rogu pisa­ną w imie­niu Wła­dy­sła­wa Nazar­czy­ka przez szwa­gra Al. Gorzyń­skie­go „bo Wła­dzio ma chorą rękę”. Była to jedy­na wia­do­mość, jaką rodzi­na otrzymała.

13 kwiet­nia 1940 roku Józe­fa Nazar­czyk z dzieć­mi zosta­ła wywie­zio­na na Sybe­rię, gdzie zmar­ła w 1943 roku (zamar­z­ła). Dzie­ci Wła­dy­sła­wa i Józe­fy Nazar­czy­ków to syn Zbi­gniew i córka Maria Cze­re­cho­wicz z domu Nazarczyk.

Wła­dy­sław Nazar­czyk został odzna­czo­ny pośmiert­nie „Meda­lem za udział w woj­nie 1939” i Krzy­żem Kam­pa­nii Wrze­śnio­wej 1939.

OSTASZKÓW
Lista NKWD nr 020/1 z 9 IV 1940 r.,
poz. 90