Młodowicz Władysław

Uro­dził się w 1898 roku w Beń­ko­wej Wisz­ni, w powie­cie rudz­kim, w woje­wódz­twie lwow­skim, w rodzi­nie zamoż­ne­go rol­ni­ka Sta­ni­sła­wa i Kata­rzy­ny z Patraszewskich. 
Gospo­dar­stwo rodzi­ny Mło­do­wi­czów znaj­do­wa­ło się nad lewym brze­giem rzeki Wisz­nia, na dru­gim brze­gu w parku znaj­do­wał się rodzin­ny dwór Alek­san­dra Fredry.

Józef Mło­do­wicz ukoń­czył II Gim­na­zjum im. M. Koper­ni­ka w Sam­bo­rze. W 1919 roku ochot­ni­czo wstą­pił do Woj­ska Pol­skie­go i został przy­dzie­lo­ny do żan­dar­me­rii polo­wej. Brał udział w woj­nie pol­sko-sowiec­kiej w 1920 roku, a następ­nie słu­żył w sta­cjo­nu­ją­cym w Stry­ju 53. Pułku Strzel­ców Kre­so­wych. Rów­no­le­gle zaocz­nie stu­dio­wał prawo, które ukoń­czył w 1927 roku. Wów­czas został prze­nie­sio­ny do rezer­wy i roz­po­czął służ­bę w Poli­cji Państwowej.

Przez pewien czas był komen­dan­tem poste­run­ku w Peczy­ni­ży­nie, potem słu­żył w Urzę­dzie Śled­czym w Sta­ni­sła­wo­wie. W 1929 roku został kie­row­ni­kiem Wydzia­łu Śled­cze­go w Sta­ni­sła­wo­wie. Na tym sta­no­wi­sku 1 lipca 1930 został awan­so­wa­ny do stop­nia pod­ko­mi­sa­rza Poli­cji Pań­stwo­wej. Stam­tąd został prze­nie­sio­ny do Kra­ko­wa, gdzie 27 czerw­ca 1932 roku poślu­bił Marię Wagner (1904 – 1987), sio­strę ofi­ce­ra Poli­cji Pań­stwo­wej Maria­na Wagne­ra. W 1933 roku był krót­ko komen­dan­tem poste­run­ku Poli­cji Pań­stwo­wej w Kry­ni­cy, a od 1934 roku do wybu­chu II wojny świa­to­wej był pierw­szym komen­dan­tem powia­to­wym Poli­cji Pań­stwo­wej w Szu­bi­nie w woje­wódz­twie pomorskim.

We wrze­śniu 1939 roku wysłał żonę wraz z dzieć­mi na wschód, do Beń­ko­wej Wisz­ni, do dziad­ków. Sam pozo­stał na poste­run­ku w ocze­ki­wa­niu na roz­ka­zy, a następ­nie w wyni­ku ruchu wszyst­kich for­ma­cji woj­sko­wych zna­lazł się w rejo­nie Tar­no­po­la. Na wieść o wkro­cze­niu do Pol­ski Armii Czer­wo­nej ukry­wał się w Zło­czo­wie u sio­stry Feli­cji Krucz­kow­skiej i brata Euge­niu­sza. W paź­dzier­ni­ku 1939 roku został przez NKWD aresz­to­wa­ny i osa­dzo­ny w miej­sco­wym wię­zie­niu. Po mie­sią­cu prze­nie­sio­no go do Ostasz­ko­wa. W domu zosta­wił żonę i dwoje dzie­ci: 6‑letniego Jerze­go i 5‑letnią Kry­się. Cała trój­ka jesie­nią 1939 roku dotar­ła do jego rodzi­ców miesz­ka­ją­cych w Beń­ko­wej Wisz­ni. Z Ostasz­ko­wa w grud­niu 1939 roku z ostroż­no­ści wysłał tylko jeden list adre­so­wa­ny do swo­je­go brata, aby nie nara­żać całej rodzi­ny; była to ostat­nia wia­do­mość od niego.

Józef Wła­dy­sław Mło­do­wicz, jeniec obozu w Ostasz­ko­wie, został zamor­do­wa­ny przez NKWD w kwiet­niu 1940 w Kali­ni­nie (obec­nie w Twe­rze). Numer listy wywo­zo­wej 019/2, poz. 55 z dnia 7 kwiet­nia 1940 roku. Spo­czy­wa na cmen­ta­rzu wojen­nym w Miednoje.

Przed wojną odzna­czo­ny m.in. Srebr­nym Krzy­żem Zasłu­gi (1938). Pośmiert­nie odznaczony:
Krzy­żem Kam­pa­nii Wrze­śnio­wej 1939 roku (1985) i Meda­lem za udział w Woj­nie Obron­nej 1939 (1996).
         W listo­pa­dzie 2007 roku decy­zją Pre­zy­den­ta RP awan­so­wa­ny został do stop­nia komi­sa­rza Poli­cji Państwowej.