Mazur Stanisław

Uro­dził się 14 wrze­śnia 1914 roku w Roź­wie­ni­cy, powiat Jaro­sław, jako syn Jana i Józe­fy z Bra­now­skich. Był naj­star­szym dziec­kiem mał­żeń­stwa i miał ośmio­ro młod­sze­go rodzeństwa.

Dzie­ciń­stwo Sta­ni­sław spę­dził w Roź­wie­ni­cy. Tu uczęsz­czał do szko­ły pod­sta­wo­wej. W latach 1927 – 1933 zdo­by­wał wykształ­ce­nie w I Pań­stwo­wym Gim­na­zjum w Jaro­sła­wiu i następ­nie w latach 1933 – 1935 kon­ty­nu­ował tam naukę w Liceum im. Józe­fa Piłsudskiego.
Po uzy­ska­niu matu­ry w 1935 roku pod­jął naukę w Ofi­cer­skiej Szko­le Pie­cho­ty w Komo­ro­wie koło Ostro­wii Mazo­wiec­kiej. Został pod­cho­rą­żym pie­cho­ty. 15 listo­pa­da 1938 roku został pro­mo­wa­ny na sto­pień pod­po­rucz­ni­ka piechoty.
Otrzy­mał roz­kaz uda­nia się do 44. Pułku Pie­cho­ty sta­cjo­nu­ją­ce­go w Rów­nem w woje­wódz­twie wołyń­skim. Bata­lion, w któ­rym słu­żył, znaj­do­wał się w miej­sco­wo­ści Dubno, około 20 kilo­me­trów od gra­ni­cy ze Związ­kiem Radziec­kim. Jesie­nią 1939 roku ppor. Sta­ni­sław Mazur w wyni­ku potycz­ki pułku, w któ­rym słu­żył, z woj­ska­mi Armii Czer­wo­nej, dostał się do nie­wo­li. Zna­lazł się w Kozielsku.

3 kwiet­nia 1940 roku w Katy­niu, w trak­cie trwa­nia wie­lo­dnio­wej strasz­li­wej akcji roz­strze­li­wa­nia ofi­ce­rów pol­skich przez żoł­nie­rzy Armii Czer­wo­nej, ppor. Sta­ni­sław Mazur został zamordowany.
Sta­ni­sław Mazur żył 25 lat. Gdy zgi­nął, był bar­dzo młody, nie zało­żył rodzi­ny, nie miał dzie­ci. W roku 1943 rodzi­na dowie­dzia­ła się o śmier­ci Sta­ni­sła­wa, w jaki spo­sób zgi­nął i gdzie został pogrze­ba­ny. Pod­czas eks­hu­ma­cji w Katy­niu zna­le­zio­no przy nim list od matki, Józe­fy Mazur, i wize­ru­nek Matki Boskiej Miłosierdzia.