Łunkiewicz Czesław

Uro­dził się 20 lipca 1897 w Asz­cha­ba­dzie (Tur­kie­stan), w rodzi­nie Witol­da i Joan­ny z Suzinów.

Ukoń­czył gim­na­zjum, a następ­nie stu­dio­wał w Insty­tu­cie Wete­ry­na­ryj­nym w Nowoczerkasku.

Po ukoń­cze­niu stu­diów wstą­pił do oddzia­łów pol­skich gen. Żeli­gow­skie­go. Brał udział w woj­nie bolszewickiej.

Po zakoń­cze­niu wojny pozo­stał w woj­sku, w któ­rym peł­nił funk­cję leka­rza wete­ry­na­rii w róż­nych puł­kach kawa­le­rii: w Sło­ni­mie, Bia­łej Pod­la­skiej, Brze­ściu nad Bugiem oraz w 25. Pułku Uła­nów w Prużanie.

Ze związ­ku mał­żeń­skie­go zawar­te­go z Marią z domu Korej­wo miał dwoje dzie­ci – córkę Bar­ba­rę i syna Zygmunta.

Ostat­nie sie­dem lat przed wybu­chem wojny w 1939 roku słu­żył w 4. Pułku Strzel­ców Kon­nych Ziemi Łęczyc­kiej w Płocku.
Po ogło­sze­niu mobi­li­za­cji peł­nił służ­bę na sta­no­wi­skach obron­nych z puł­kiem, który został włą­czo­ny do Nowo­gródz­kiej Bry­ga­dy Kawa­le­rii (w cza­sie dzia­łań wojen­nych wcho­dzi­ła w skład Grupy Ope­ra­cyj­nej Kawa­le­rii gen. Andersa).

W końcu wrze­śnia 1939 dostał się do nie­wo­li sowiec­kiej, a następ­nie został prze­wie­zio­ny do obozu w Kozielsku.

Odzna­czo­ny Meda­lem za Wojnę 1918 – 1921, fran­cu­skim Meda­lem za udział w For­ma­cji gen. Żeli­gow­skie­go, Srebr­nym Krzy­żem Zasłu­gi, pośmiert­nie Odzna­ką Pamiąt­ko­wą Krzyż Kam­pa­nii Wrze­śnio­wej 1939 (Lon­dyn, 15 sierp­nia 1985, nr leg. 11465) oraz Meda­lem za Udział w woj­nie Obron­nej 1939 (nr 2 – 96-325).

O zamor­do­wa­niu kpt. Łun­kie­wi­cza – numer iden­ty­fi­ka­cyj­ny zwłok PCK(AM) nr 01820 – rodzi­na dowie­dzia­ła się z „Nowe­go Kurie­ra War­szaw­skie­go” z 5 czerw­ca 1943, gdzie poda­no do wia­do­mo­ści wyni­ki eks­hu­ma­cji pro­wa­dzo­nej w Lesie Katyń­skim. Przy zwło­kach zna­le­zio­no pocz­tów­kę oraz Legi­ty­ma­cję Sto­wa­rzy­sze­nia Opie­ki nad Zwie­rzę­ta­mi, wysta­wio­ną w Płocku.
W pracy Jędrze­ja Tuchol­skie­go (Mord w Katy­niu, War­sza­wa 1991) Cze­sław Łun­kie­wicz jest wymie­nio­ny na s. 161, poz. 59, nr spra­wy 3948.