Kresiński Stanisław

Uro­dził się 31 paź­dzier­ni­ka 1895 w Bia­ła­czo­wie, pow. Opocz­no, woj. kie­lec­kie. Syn Anto­nie­go i Fili­pi­ny z domu Włodarska. 

W latach 1915 – 1917 słu­żył w armii rosyj­skiej. Potem wstą­pił do Kor­pu­su Pol­skie­go gen. Józe­fa Dowbór-Muśnic­kie­go. Po roz­wią­za­niu tej for­ma­cji na wio­snę 1918 wró­cił w rodzin­ne stro­ny. Od listo­pa­da 1918 do wio­sny 1921 słu­żył w 1 P. Uła­nów Kre­cho­wiec­kich. Brał udział jako żoł­nierz w woj­nie polsko-bolszewickiej. 

Od 1921 roku był funk­cjo­na­riu­szem Poli­cji Pań­stwo­wej w Komen­dzie Powia­to­wej w Rado­miu. Zało­żył rodzi­nę, z żoną Wacła­wą miał sze­ścio­ro dzie­ci, trzech synów i trzy córki.

W nie­zna­nych oko­licz­no­ściach dostał się we wrze­śniu 1939 roku do sowiec­kiej nie­wo­li. Prze­by­wał w obo­zie jeniec­kim w Ostasz­ko­wie. Zgi­nął roz­strze­la­ny w kwiet­niu 1940 w sie­dzi­bie NKWD w Kali­ni­nie (Twer).

Naj­bliż­sza rodzi­na Sta­ni­sła­wa Kre­siń­skie­go zamiesz­ki­wa­ła przed wojną, w cza­sie wojny i po woj­nie w Rado­miu. Żona Wacła­wa w 1940 zosta­ła aresz­to­wa­na przez Gesta­po w związ­ku z donie­sie­niem sąsiad­ki, że prze­cho­wu­je nie­le­gal­nie w domu radio­od­bior­nik. Po kilku tygo­dniach poby­tu zwol­nio­na z wię­zie­nia. Zmar­ła w 1971, pocho­wa­na w Rado­miu. Syn Hen­ryk (1922) był z zawo­du stra­ża­kiem. Zmarł w 1975 roku. Pocho­wa­ny w Rado­miu. Córka Jani­na (1923) była dyrek­tor­ką przed­się­bior­stwa han­dlo­we­go w Rado­miu. Córka Maria (1926) była pra­cow­ni­cą przed­się­biorstw han­dlo­wych. Syn Marian (1928) był urzęd­ni­kiem. Zmarł w 1995 roku. Pocho­wa­ny w Rado­miu. Syn Ryszard (1930) był z zawo­du kie­row­cą i miesz­kał w Byd­gosz­czy. Córka Bar­ba­ra (1933) była pra­cow­ni­cą fizycz­ną. Zmar­ła w 1992 roku. Pocho­wa­na w Radomiu.