Urodził się 4 listopada 1893 w Zaorlu. Dzieciństwo i młodość spędził w pow. rawickim w Wielkopolsce.
Związek małżeński zawarł ze Stanisławą Czajką w 1918 roku, po powrocie z I wojny światowej, podczas której odniósł rany.
W 1920 roku Kowalscy zamieszkali w Bydgoszczy, gdzie wybudowali dom przy ul. Kruczej. W latach 1919 – 1924 rodzi się czworo dzieci państwa Kowalskich: Pelagia, Łucja, Helena i Ludwik.
W latach trzydziestych Tomasz Kowalski ukończył Szkołę Podoficerską w Centralnej Szkole Policji Państwowej w Mostach Wielkich koło Lwowa. Doskonale znał język niemiecki. Był tłumaczem na spotkaniach zawodowych.
Uwielbiał psy. Posiadał małą hodowlę owczarka niemieckiego.
W 1938 roku rodzina sprzedała dom i przeniosła się do Brześcia nad Bugiem. Tam Kowalscy kupili parcelę i materiał budowlany na budowę nowego domu.
Internowany przez Sowietów we wrześniu 1939 roku. Początkowo razem z innymi policjantami przetrzymywany w nieoddanym jeszcze do użytku nowym więzieniu w Brześciu nad Bugiem. W październiku 1939 przewieziony do obozu jenieckiego koło Ostaszkowa (Rosja), na jednej z wysp jeziora Selinger — w pomieszczeniach poklasztornych prawosławnego monastyru – Niłowa Pustyń. Był to obóz o zaostrzonym rygorze.
Pomiędzy 21 a 23 kwietnia 1940 roku został przetransportowany przez oprawców do siedziby NKWD w Twerze (wówczas Kalinin) i tam pomiędzy 22 a 25 kwietnia 1940 zastrzelony strzałem w tył głowy.
Żona Stanisława z dziećmi zostali deportowani 13 kwietnia 1940 do Kazachstanu, obwód akmolski.
Przebieg służby:
- W Wojsku Polskim: 7 maja 1920 – 1 grudnia 1920
- W Policji Państwowej:
- 2 grudnia 1920 – 8 grudnia 1920. Komenda Okręgu XI w Poznaniu.
- 9 grudnia 1920 – 12 grudnia 1921. Komenda Okręgu w Bydgoszczy.
- 13 grudnia 1921 – 30 listopada 1924. II Komisariat w Bydgoszczy.
- 1 grudnia 1924 – 20 czerwca 1933. Posterunek Kolejowy Bydgoszcz Główna
- 21 czerwca 1933 – 10 grudnia 1937. Wydział Śledczy Bydgoszcz.
- 11 grudnia 1937. I Komisariat w Brześciu na Bugiem.
Starszym Posterunkowym mianowany 1 kwietnia 1934. Odznaczony Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę. Pośmiertnie nominowany do stopnia aspiranta oraz odznaczony Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 roku.