Kłoczewski Michał

Syn Ludwi­ka i Wale­rii z Kału­szyń­skich, uro­dzo­ny 8 sierp­nia 1888 roku w Łukowie.
Dzie­ciń­stwo spę­dził w domu rodzin­nym. Otrzy­mał wykształ­ce­nie śred­nie ogólne.
W szko­le wal­czył o prawo do naucza­nia języ­ka pol­skie­go, za co został odzna­czo­ny Meda­lem Rodła.

Peł­nił służ­bę w Poli­cji Pań­stwo­wej od 1920 roku. Pra­co­wał w Komen­dzie Powia­to­wej w Łuko­wie w stop­niu star­sze­go przodownika. 
Od 1934 do marca 1939 roku pra­co­wał w Zamo­ściu, a od marca 1939 roku do wybu­chu wojny, w Komen­dzie Powia­to­wej w Łuko­wie, na sta­no­wi­sku kie­row­ni­ka sekretariatu.

Odzna­cze­nia w cza­sie pracy zawodowej:

• 20 czerw­ca 1929 roku — Medal Dzie­się­cio­le­cia Odzy­ska­nia Niepodległości,
• 1 czerw­ca 1938 roku — Brą­zo­wy Medal za Dłu­go­let­nią Służbę,
• 12 stycz­nia 1939 roku — Srebr­ny Medal za Dłu­go­let­nią Służbę.

We wrze­śniu 1939 roku został zmo­bi­li­zo­wa­ny i zgod­nie z roz­ka­zem dowódz­twa skie­ro­wa­ny ku wschod­niej gra­ni­cy Pol­ski. Pod Brze­ściem nad Bugiem wzię­ty do nie­wo­li przez woj­ska radzieckie.
Został osa­dzo­ny w obo­zie jeniec­kim w Ostasz­ko­wie. Na liście wywo­zo­wej NKWD z 22 kwiet­nia 1940 roku znaj­du­je się pod nr 044/2, poz. 39.
Zamor­do­wa­ny strza­łem w tył głowy w Twe­rze w 1940 roku.

Pośmiert­nie odzna­czo­ny Krzy­żem Kam­pa­nii Wrze­śnio­wej 1939 roku i meda­lem „Za udział w Woj­nie Obron­nej 1939”.