Karczewski Władysław

Uro­dził się 21 grud­nia 1898 w Soka­lu na Kre­sach Wschod­nich II Rze­czy­po­spo­li­tej, syn Anto­nie­go i Zofii z Głazowskich.

W 1919 roku ukoń­czył gim­na­zjum w Soka­lu i zdał egza­min dojrzałości.

W cza­sie I wojny świa­to­wej od 15 grud­nia 1916 do 31 listo­pa­da 1918, jako młody chło­pak, był żoł­nie­rzem w 24. Pułku Pie­cho­ty armii austriac­kiej. W latach dwu­dzie­stych, jako pol­ski żoł­nierz, brał czyn­ny udział w walce z bol­sze­wi­ka­mi. W 1922 roku został zwol­nio­ny z czyn­nej służ­by woj­sko­wej i prze­szedł do rezer­wy. Za udział w wal­kach został odzna­czo­ny Krzy­żem Walecz­nych i Odzna­ką Hono­ro­wą „Orlę­ta”.

Po woj­nie roz­po­czął stu­dia na Wydzia­le Prawa Uni­wer­sy­te­tu im. Jana Kazi­mie­rza we Lwo­wie, które ukoń­czył w 1924 roku, uzy­sku­jąc tytuł magi­stra prawa. 
Od 1925 do 1928 roku pra­co­wał jako sędzia w Sądzie Powia­to­wym w Miku­liń­cach, a następ­nie do 1930 roku w Sądzie Powia­to­wym w Koło­myi. W latach 1930 – 1939 pra­co­wał w Sądzie Okrę­go­wym w Tar­no­po­lu, peł­niąc funk­cję kie­row­ni­ka Sądu Grodz­kie­go (1933 – 1938), następ­nie sędzie­go Sądu Okręgowego.
Przy przej­ściu na wyż­sze sta­no­wi­sko w 1938 roku został bar­dzo wyso­ko oce­nio­ny przez współ­pra­cow­ni­ków. Pod­kre­śla­no Jego wiel­ką eru­dy­cję praw­ni­czą, spra­wie­dli­wość, kul­tu­ral­ny spo­sób odno­sze­nia się do ludzi oraz kul­tu­rę osobistą.

Jako ofi­cer rezer­wy, 18 wrze­śnia 1939, został wzię­ty przez bol­sze­wi­ków do nie­wo­li. Wia­do­mo­ści o Wła­dy­sła­wie Kar­czew­skim nade­szły do żony Hele­ny Kar­czew­skiej, zamiesz­ka­łej w Tar­no­po­lu z dwie­ma nie­let­ni­mi cór­ka­mi, w listach z obozu w Koziel­sku z 27 listo­pa­da 1939, 17 stycz­nia 1940 i ostat­nim z 5 marca 1940.

Pierw­szą odpo­wiedź na poszu­ki­wa­nie męża Hele­na Kar­czew­ska otrzy­ma­ła z kie­row­nic­twa Biura Poszu­ki­wań w Lon­dy­nie w 1947 roku.

Wła­dy­sław Kar­czew­ski został zamor­do­wa­ny w Katy­niu. Pozo­sta­wił żonę Hele­nę z domu Lej­czak (ur. 21 maja 1906) oraz dwie córki uro­dzo­ne w Tar­no­po­lu: Kry­sty­nę (ur. 2 maja 1936) i Tere­sę (ur. 21 lute­go 1939).

Nazwi­sko sędzie­go Wła­dy­sła­wa Kar­czew­skie­go znaj­du­je się w Księ­dze Cmen­tar­nej Pol­skie­go Cmen­ta­rza Wojen­ne­go w Katy­niu, wyda­nej przez Radę Ochro­ny Pamię­ci Walk i Męczeń­stwa w War­sza­wie w roku 2000, stro­na 251.
Tabli­ce z nazwi­skiem Wła­dy­sła­wa Kar­czew­skie­go, zawie­ra­ją­ce datę uro­dzin, sto­pień woj­sko­wy i miej­sce zamor­do­wa­nia, są wbu­do­wa­ne w mur oka­la­ją­cy zbio­ro­we mogi­ły w Lesie Katyń­skim i w Kapli­cy Katyń­skiej Kate­dry Polo­wej Woj­ska Pol­skie­go w Warszawie.
Sym­bo­licz­ny grób Wła­dy­sła­wa Kar­czew­skie­go znaj­du­je się w gro­bie rodzin­nym na Cmen­ta­rzu Powąz­kow­skim w War­sza­wie oraz w gro­bie żony Hele­ny na cmen­ta­rzu przy Para­fii św. Anny w Tar­now­skich Górach (żona Hele­na w ramach repa­tria­cji przy­je­cha­ła wraz z cór­ka­mi z Tar­no­po­la na Śląsk do Tar­now­skich Gór). W gro­bie tym znaj­du­je się zie­mia przy­wie­zio­na przez córki z cmen­ta­rza w Katy­niu. Żona, Hele­na Kar­czew­ska, była polo­nist­ką w Liceum Peda­go­gicz­nym w Tar­now­skich Górach. Zmar­ła 17 lipca 1993.

Pośmiert­nie 15 sierp­nia 1985 roku Mini­ster­stwo Spraw Woj­sko­wych odzna­czy­ło śp. Wła­dy­sła­wa Kar­czew­skie­go Krzy­żem Kam­pa­nii Wrze­śnio­wej 1939 roku (nr 12362).

Dnia 5 paź­dzier­ni­ka 2007 roku Mini­ster Obro­ny Naro­do­wej mia­no­wał pośmiert­nie pod­po­rucz­ni­ka Wła­dy­sła­wa Kar­czew­skie­go na porucz­ni­ka Woj­ska Pol­skie­go. Decy­zję tę ogło­sił pre­zy­dent RP Lech Kaczyń­ski 11 listo­pa­da 2007 na Placu Zwy­cię­stwa w Warszawie.