Karasiński Stanisław

Porucznik

Stanisław Karasiński (lata 30.). Ze zbiorów rodzinnych oraz Instytutu Katyńskiego w Polsce, opracował Andrzej Rybicki.

Uro­dził się 18 wrze­śnia 1898 r. w Kra­ko­wie, jako syn Sta­ni­sła­wa i Marii z Bukowskich. (…)

W 1919 r. roz­po­czął stu­dia na Wydzia­le Lekar­skim Uni­wer­sy­te­tu Jagiel­loń­skie­go. Naukę jed­nak prze­rwał i 1 kwiet­nia 1920 r. zgło­sił się do Woj­sko­we­go Szpi­ta­la Okrę­go­we­go w Kra­ko­wie, gdzie jako sani­ta­riusz do 27 lipca. Wcze­śniej, 1 stycz­nia 1920 r., prze­nie­sio­no go na etat ofi­ce­ra sani­tar­ne­go, a 1 czerw­ca otrzy­mał nomi­na­cję na porucz­ni­ka. Kiedy woj­ska pol­sko-bol­sze­wic­ka osią­gnę­ła fazę kul­mi­na­cyj­ną i sowiec­kie dywi­zje zagro­ził War­sza­wie, zgło­sił się na ochot­ni­ka proś­bą o przy­dział do jed­nost­ki linio­wej. Tra­fił do 49. Pułku Pie­cho­ty, gdzie słu­żył naj­pierw w 3., a następ­nie w 1. Bata­lio­nie. 15 listo­pa­da 1920 r. został prze­nie­sio­ny do szta­bu 18. Dywi­zji Pie­cho­ty, gdzie peł­nił funk­cję adiu­tan­ta szefa sani­tar­ne­go. 18 grud­nia bez­ter­mi­no­wo go urlo­po­wa­no, a następ­nie zwol­nio­no z armii i prze­nie­sio­no do rezer­wy w 1921 r. (…)

Stu­dia ukoń­czył po prze­rwie wojen­nej uzy­ska­niem tytu­łu dok­to­ra wszech nauk lekar­skich w 1925 r. (…) Po otrzy­ma­niu dyplo­mu pod­jął pracę w Kli­ni­ce Cho­rób Wewnętrz­nych UJ, od lipca 1926 r. jako asy­stent. 7 stycz­nia 1935 r. otrzy­mał nomi­na­cję na adiunkta. (…)

W sierp­niu 1939 r. porucz­ni­ka Sta­ni­sła­wa Kara­siń­skie­go obję­ła mobi­li­za­cja, przy­dzie­lo­no go do bata­lio­nu budo­wy Mastów w Kra­ko­wie w cha­rak­te­rze leka­rza. We wrze­śniu wraz z bata­lio­nem wyru­szył na front. Według infor­ma­cji rodzi­ny wal­czył w oko­li­cach Lubli­na, skąd nade­szła kart­ka pocz­to­wa. Jego losy wojen­ne nie są znane. Wia­do­mo tylko, że po 17 wrze­śnia zna­lazł się w obo­zie jeniec­kim w Sta­ro­biel­sku, skąd rodzi­na otrzy­ma­ła pocz­tów­kę w stycz­niu 1940 r., jedy­ny znak życia, a zara­zem jedy­ny ślad poby­tu w obo­zie. Sta­ni­sław Kara­siń­ski nie figu­ru­je w głów­nych spi­sach jeń­ców obozu w Sta­ro­biel­sku ani na liście ofi­ce­rów, któ­rzy zmar­li w obo­zie. Jego nazwi­sko znaj­du­je się nato­miast w anek­sie i na sowiec­kich listach wywo­zo­wych. Według infor­ma­cji, jakie posia­da rodzi­na, zmarł w obo­zie na tyfus.(…).

Źró­dło: Andrzej Rybic­ki, Uni­wer­sy­tec­ka Księ­ga Katyń­ska, Kra­ków 2000.