Jabłoński Mikołaj

Uro­dzo­ny 3 wrze­śnia 1906 w Trzy­cią­żu pow. Łomża, syn Igna­ce­go i Nata­lii z domu Filipowicz. 

Był ofi­ce­rem służ­by sta­łej w 1 pp Legio­nów w Wil­nie. Absol­went Szko­ły Pod­cho­rą­żych Pie­cho­ty (1929). Słu­żył w 77 pp, następ­nie w KOP. Był dowód­cą 9 kom­pa­nii w 1 pp Leg. Kpt. mia­no­wa­ny 19 III 1939.

W nie­zna­nych oko­licz­no­ściach dostał się we wrze­śniu 1939 roku do sowiec­kiej nie­wo­li. Prze­by­wał w obo­zie jeniec­kim w Koziel­sku. Zgi­nął roz­strze­la­ny przez NKWD w kwiet­niu 1940 w Katyniu.

Losy naj­bliż­szych: żona Miko­ła­ja Jabłoń­skie­go Apo­lo­nia, poślu­bio­na w 1937 roku oraz jej syn z pierw­sze­go mał­żeń­stwa Zbi­gniew Ankie­wicz (ur. 1924) zarów­no przed wojną, jak i w cza­sie wojny miesz­ka­li w Wil­nie. W czerw­cu 1945 eks­pa­trio­wa­li się na tery­to­rium powo­jen­nej Pol­ski i osie­dli­li się w Łucza­nach (od 1946 Giżyc­ko). Pasierb Zbi­gniew Ankie­wicz ukoń­czył w 1951 roku Aka­de­mię Medycz­ną w Gdań­sku i w kwiet­niu 1952 zamiesz­kał w Byd­gosz­czy, dokąd prze­pro­wa­dzi­ła się rów­nież jego matka. Żona Apo­lo­nia zmar­ła w 1961 roku.