Gnatowski Aleksander

Uro­dził się 4 paź­dzier­ni­ka 1896 w Róża­nie nad Narwią, jako syn Bole­sła­wa i Józe­fy z domu Gumowskiej.

Peł­nił służ­bę w Pol­skiej Orga­ni­za­cji Woj­sko­wej od 20 czerw­ca 1916 do 11 listo­pa­da 1918 (pseu­do­nim Fal­ski). Przy­się­gę odbie­rał pan Wędry­cho­wicz. Peł­nio­ne funk­cje: sek­cyj­ny, kurier.

Do woj­ska jako ochot­nik wstą­pił bez­po­śred­nio w listo­pa­dzie 1918 i słu­żył do 1 wrze­śnia 1921 roku w 32. pułku. Z 2. Bata­lio­nem wyru­szył na front wołyński.

Bez­po­śred­nio po przej­ściu do rezer­wy roz­po­czął pracę jako nauczy­ciel, kie­row­nik szko­ły powszech­nej w Dziad­ko­wi­czach, powiat Kobryń, woje­wódz­two poleskie.
28 sierp­nia 1939 został zmobilizowany.

Jako jeniec wojen­ny prze­by­wał w obo­zie w Sta­ro­biel­sku. Jego dane per­so­nal­ne figu­ru­ją na ukra­iń­skiej liście jeń­ców wojen­nych, spo­rzą­dzo­nej przez komen­dan­ta obozu: nr listy 283, pozy­cja 659 Gna­tow­skij Alek­sandr Bole­sła­wo­wicz 1896.

Tablicz­ka z Jego dany­mi znaj­du­je się na cmen­ta­rzu wojen­nym w Char­ko­wie Piatichatkach.

Decy­zją z 5 paź­dzier­ni­ka 2007 Mini­stra Obro­ny Naro­do­wej został mia­no­wa­ny pośmiert­nie z pod­po­rucz­ni­ka na sto­pień porucz­ni­ka Woj­ska Polskiego.