Fernezy Paweł Stanisław

Uro­dzo­ny 5 kwiet­nia 1905 w Gli­nia­niach pow. Prze­my­śla­ny woj. Tarnopol.

W latach 1918 – 26 uczył się w VIII Gim­na­zjum Pań­stwo­wym i X Gim­na­zjum Pań­stwo­wym we Lwo­wie. Świa­dec­two doj­rza­ło­ści uzy­skał 7 stycz­nia 1927. W roku 1927/28 ukoń­czył Szko­łę Pod­cho­rą­żych Rezer­wy Arty­le­rii we Wło­dzi­mie­rzu Wołyń­skim. Następ­nie przez kolej­ne trzy lata uczył się w Szko­le Pod­cho­rą­żych Arty­le­rii w Toru­niu. Od 1930 był pod­po­rucz­ni­kiem a potem porucz­ni­kiem 11 Pułku Arty­le­rii Lek­kiej w Stanisławowie.

Po wybu­chu wojny w nie­zna­nych oko­licz­no­ściach dostał się do sowiec­kiej nie­wo­li. Tra­fił do obozu w Sta­ro­biel­sku. Zamor­do­wa­ny przez NKWD wio­sną 1940.

Żona­ty z Marią z domu Kisie­lew­ska, miał dwoje dzie­ci: córkę Bar­ba­rę i syna Lesz­ka. Rodzi­na przed wojną miesz­ka­ła w Koło­myi skąd 13 kwiet­nia 1940 zosta­ła wywie­zio­na do Kazach­sta­nu do miej­sco­wo­ści Udar­nik w obwo­dzie  semipałatyńskim.