Dąbrowski Stefan Jacenty

Uro­dził się 17 sierp­nia 1892 w Iłży woj. radom­skie, syn Micha­ła i Bar­ba­ry z domu Hun­ter. Ukoń­czył Szko­łę Mier­ni­czą w Łucku. W paź­dzier­ni­ku 1918 zapi­sał się na Wydział Inży­nie­rii Lądo­wej Poli­tech­ni­ki War­szaw­skiej. Stu­dia prze­rwa­ło wstą­pie­nie do Woj­ska Pol­skie­go. W 1920 uczest­ni­czył w stop­niu pod­po­rucz­ni­ka w woj­nie pol­sko-bol­sze­wic­kiej. Po demo­bi­li­za­cji pra­co­wał w biu­rze mier­ni­czym prze­pro­wa­dza­ją­cym par­ce­la­cję mająt­ków ziem­skich w ramach refor­my rol­nej na tere­nie powia­tów: Brod­ni­ca i Lipno. Potem osiadł w miej­sco­wo­ści Świę­to­sław pow. Lipno, gdzie wraz z żoną pro­wa­dzi­li gospo­dar­stwo rolne.

W nie­zna­nych oko­licz­no­ściach dostał się we wrze­śniu 1939 do sowiec­kiej nie­wo­li. Prze­by­wał w obo­zie jeniec­kim w Sta­ro­biel­sku. Zgi­nął roz­strze­la­ny przez NKWD w kwiet­niu 1940 w sie­dzi­bie tej insty­tu­cji w Charkowie.

Żona Ste­fa­na Dąbrow­skie­go Sta­ni­sła­wa (1914), syn Zdzi­sław (1936) oraz syn Woj­ciech (1938) zarów­no przed wojną, jak i w cza­sie wojny miesz­ka­li w Świę­to­sła­wiu w pow. Lipno. Jesie­nią 1939 oku­pa­cyj­ne wła­dze hitle­row­skie ode­bra­ły rodzi­nie Dąbrow­skich gospo­dar­stwo rolne i prze­ka­za­ły we wła­da­nie pocho­dzą­ce­mu z Esto­nii osad­ni­ko­wi nie­miec­kie­mu Hoffmannowi. 

Do końca oku­pa­cji żona Ste­fa­na Dąbrow­skie­go przy­mu­so­wo pra­co­wa­ła u Hof­f­man­na jako pomoc domo­wa i kuchar­ka. Po woj­nie odzy­ska­ła rodzin­ne gospo­dar­stwo. W 1952 zosta­ła aresz­to­wa­na przez UB z powo­du nie­wy­wią­za­nia się z obo­wiąz­ków dosta­wy pło­dów rol­nych i przez 6 mie­się­cy była wię­zio­na w aresz­cie PUB P w Lip­nie. Syn Zdzi­sław jest z zawo­du geo­de­tą. Miesz­ka w Kołacz­ko­wie koło Szu­bi­na. Syn Woj­ciech jest inży­nie­rem zoo­tech­ni­kiem. Miesz­ka w Sopo­cie. Młod­szy brat Ste­fa­na Dąbrow­skie­go Cze­sław był inży­nie­rem rol­ni­kiem i miesz­kał przed wojną w Gru­dzią­dzu. W cza­sie kam­pa­nii wrze­śnio­wej 1939 dostał się do nie­wo­li sowiec­kiej. Zgi­nął w Katy­niu. Mąż sio­stry Leoka­dii Nobis jako mary­narz ORP „Orzeł” zgi­nął w wyni­ku zato­pie­nia okrę­tu przez Niem­ców w dniu 8 czerw­ca 1940 pod Narvikiem.