Urodził się 17 lipca 1905 w Łodzi, jako syn Konstantego i Bronisławy z Lingów. Zamordowany w Charkowie w 1940 roku.
Studia lekarskie rozpoczął na Uniwersytecie Wileńskim. Tam założył Koło Akademickie Łodzian. Dyplom lekarski uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował jako chirurg w Szpitalu Ubezpieczalni Społecznej im. Prezydenta I. Mościckiego w Łodzi.
1 lipca 1939 roku poślubił Marię Chmielecką z domu Wesołowską.
Wraz z rozpoczęciem mobilizacji został powołany do Szpitala Okręgowego nr 9 w Brześciu nad Bugiem. Tam wzięty do niewoli 17 września 1939. Trafił do obozu w Starobielsku.
Jego córka Bożenna urodziła się 5 kwietnia 1940 roku, to jest w dniu, w którym przystąpiono do likwidacji obozu w Starobielsku. List wysłany przez żonę do Starobielska, w którym zawiadamiała o urodzeniu córeczki, wrócił do Łodzi.
Podporucznik Leszek Chmielecki 5 października 2007 został pośmiertnie mianowany na porucznika Wojska Polskiego.