Brendel Henryk Napoleon Dawid

Uro­dził się 8 czerw­ca 1885 roku we Lwo­wie, syn Alek­san­dra (Szu­li­ma) i Hen­rie­ty (Dalii) z Weingartenów.

Stu­dia medycz­ne ukoń­czył na Uni­wer­sy­te­cie Jana Kazi­mie­rza we Lwo­wie w 1912 roku. Był dr nauk med., spe­cja­li­stą der­ma­to­lo­giem i wene­ro­lo­giem. Pra­co­wał jako asy­stent w Kli­ni­ce prof. Dr Alber­ta Neis­se­ra we Wro­cła­wiu (Bre­slau) od 1 stycz­nia 1913 do 1 czerw­ca 1914, a następ­nie jako I asy­stent w Kli­ni­ce u prof. Fin­ge­ra w Wied­niu od 1 czerw­ca 1914 roku do 27 grud­nia 1918 roku.

Uczest­nik wojny 1918 – 1921, przy­dzie­lo­ny do Szpi­ta­la Ujaz­dow­skie­go, następ­nie w szpi­ta­lach woj­sko­wych w Biel­sku, Bara­no­wi­czach, Suwał­kach, Lubli­nie i Osow­cu. W 1922 roku zwol­nio­ny do rezer­wy. Przy­dział: 2 szpit. Okr. Kpt.1 czerw­ca 1919 roku.

W 1921 roku w Jędrze­jo­wie oże­nił się z Euge­nią z Noco­niów. Miał jed­ne­go syna Bole­sła­wa Ste­fa­na (ur. 24 czerw­ca 1922 w Cheł­mie). Miesz­kał z rodzi­ną i prak­ty­ko­wał jako lekarz w Cheł­mie do czerw­ca 1931, a następ­nie do 1938 roku w Płocku.

Wię­zio­ny w obo­zie w Koziel­sku, skąd rodzi­na otrzy­ma­ła ostat­nią wia­do­mość (list nie zacho­wał się). Zamor­do­wa­ny w kwiet­niu 1940 roku w Katyniu.