Bielec Bronisław

Uro­dził się 28 wrze­śnia 1892 w Ula­ni­cy, powiat Brzo­zów (obec­nie Dynów), syn Anto­nie­go i Mag­da­le­ny z domu Bielec.

Pod­czas I wojny świa­to­wej słu­żył w armii austriac­kiej. Po 1918 roku słu­żył począt­ko­wo w żan­dar­me­rii, następ­nie w Poli­cji Państwowej.
Ukoń­czył kurs przo­dow­ni­ków w Okrę­go­wej Szko­le Poli­cyj­nej we Lwo­wie (1925). Słu­żył w Mostach Wiel­kich, Buty­rach, Turyn­ce, Żół­tań­cach. Od 1934 roku do wrze­śnia 1939 był komen­dan­tem poste­run­ku w Żółkwi. 

Żona­ty z Wła­dy­sła­wą z domu Leśniak (ur. 4 listo­pa­da 1899 w Mostach Wiel­kich), mieli troje dzieci.

Aresz­to­wa­ny 5 paź­dzier­ni­ka 1939 w Żół­kwi, osa­dzo­ny w aresz­cie w Kuli­ko­wie, następ­nie wię­zio­ny we Lwo­wie (Bry­gid­ki, Zamar­sty­nów). Figu­ru­je na tzw. liście ukraińskiej.

13 kwiet­nia 1940 żona wraz z dzieć­mi zosta­ła wywie­zio­na do Kazach­sta­nu, skąd wró­ci­li w 1946 roku.

Odzna­czo­ny Brą­zo­wym Krzy­żem Zasłu­gi, Meda­lem Pamiąt­ko­wym za Wojnę 1918 – 1921, Meda­lem Dzie­się­cio­le­cia Odzy­ska­nia Nie­pod­le­gło­ści. Brą­zo­wym Meda­lem „Za Dłu­go­let­nią Służbę”.