Urodził się 19 marca 1898 w Kozłowej Górze, syn Bernarda i Wiktorii z domu Hanzel, również urodzonych w Kozłowej Górze.
Brał czynny udział w Powstaniach Śląskich w latach 1919 – 1921.
W 1921 roku ożenił się z Martą Heflik (ur. 13 grudnia 1898 w Starym Chechle – obecnie Świerklaniec). Z tego związku urodziły im się cztery córki: Angela (Aniela, 1922 – 1984), Helena (1924 – 1995), Regina (1928 – 1989), Zelma (1930 – 1980).
Ostatnie miejsce zamieszkania: Świerklaniec (Neudeck).
Karierą zawodową związany był z Powiatowym Więzieniem w Tarnowskich Górach, gdzie pracował jako strażnik więzienny. W tym kierunku przeszedł specjalistyczne przeszkolenie w Centralnej Szkole przy Ministerstwie Sprawiedliwości w Warszawie (uczestnik IX kursu) jako dozorca więzienny.
Był również członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Świerklańcu.
Wybuch wojny we wrześniu 1939 zastał go na służbie. Do domu już nie wrócił. Więzienie ewakuowano do Kielc; jako strażnik Służby Więziennej podlegał również mobilizacji.
Wiadomo, że przebywał w obozie jenieckim w Ostaszkowie. Rodzina dostała stamtąd kartkę pocztową, z datą 6 stycznia 1940.
Opis gehenny związanej z dostaniem się do niewoli i transportem na wschód przekazał żonie Marcie Bacik mieszkaniec Nakła Śląskiego (posiadał obywatelstwo niemieckie i został zwolniony z obozu). Po wojnie wyjechał do Niemiec.
Józef Bacik został zamordowany strzałem w tył głowy w piwnicach siedziby NKWD w Kalininie (obecnie Twer) w kwietniu 1940 roku.
Polski Czerwony Krzyż jest w posiadaniu dokumentów przekazanych przez stronę radziecką w 1990 roku, gdzie figuruje nazwisko: „BATIK Józef ur. w 1898 r. s. Bernarda, przebywał w obozie dla jeńców wojennych w Ostaszkowie. Figuruje na wykazie 012/2 sporządzonym przez NKWD w Moskwie z kwietnia 1940 r. (str. 58 poz. 41) z poleceniem do przekazania do dyspozycji szefa Zarządu NKWD Kalinińskiej obł. nr akt sprawy 3597”.