Podporucznik rezerwy Karol Augustowski urodził się w Kielcach 9 listopada 1903 jako jedyne dziecko Józefa i Katarzyny. Ojca stracił we wczesnym dzieciństwie.
Po ukończeniu gimnazjum w Kielcach studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W trakcie studiów należał do Korporacji Vigintia, której dewiza brzmiała „Dobro Rzeczypospolitej najwyższym prawem”. Był jej prezesem w latach 1928 – 1930 oraz wiceprezesem i oldermanem w latach 1931 – 1933.
W 1931 roku ukończył roczną Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 10 w Gródku Jagiellońskim.
W 1933 roku ożenił się z Haliną Dąbrowską, nauczycielką, również pochodzącą z Kielc. Zamieszkali w Warszawie, zabierając z Kielc matkę Karola. W 1938 roku urodziła się im córka Ewa.
Od zakończenia studiów pracował w Zakładach Ostrowieckich, gdzie zajmował się rozwojem portu w Gdyni oraz produkcją zasobów obronnych, jak aparaty torpedowe oraz części do samolotów wojskowych. Równocześnie był asystentem na Politechnice Warszawskiej.
Został powołany do wojska 15 sierpnia 1939, do 31 Dywizjonu Pancernego przy Batalionie Pancernym w Grodnie, był dowódcą 2 plutonu czołgów.
Po wkroczeniu wojsk sowieckich osadzony w obozie w Kozielsku, skąd do wiosny 1940 roku napisał dwa listy. Później nie było już żadnych wiadomości. W 1943 roku zmarła jego matka. W miesiąc później ogłoszono o odkryciu w Kozich Górach (Katyń) zwłok polskich oficerów. Na liście był ppor. Karol Augustowski. Halina Augustowska otrzymała zawiadomienie z Biura Informacyjnego Polskiego Czerwonego Krzyża z informacją, że przy zwłokach znaleziono znak rozpoznawczy, świadectwo szczepienia w Kozielsku, list i notatki.
Halina Augustowska mieszkała z córką w Warszawie. Prowadziła tajne nauczanie, miała też kontakty z Armią Krajową. Po Powstaniu mieszkała z córką w Kielcach, po wojnie wyjechały na tzw. Ziemie Odzyskane. Zmarła we Wrocławiu w 2000 roku.
W Powstaniu przepadły wszystkie pamiątki.